کسی که پا به پا در محضرت بود
چهل منزل به دنبال سرت بود

چهل منزل اسیر و دست بسته
به شمشیر زبان همسنگرت بود

چهل منزل در امواج بلاها
زمانی بادبان، گه لنگرت بود

خدا جویان که در خون خفته بودند
خودش عباس و عون و جعفرت بود

گهی شد دست و بازوی اباالفضل
گهی در گفتن حق حنجرت بود

گهی پروانه ی گل های باغت
گهی شمع مزار دخترت بود

فروغ روزهایش اشک طفلان
چراغ شام غمبارش سرت بود

اگر نیمی ز تو در کربلا ماند
بحق تا شام نیم دیگرت بود

و ثابت کرد زینب با جهادش
هر آنچه بهر او در باورت بود

شاعر: مرتضی اسد الهی صابر